Sevgi arındırır. Acı çekmek hiç kimseyi hiçbir zaman arındırmamıştır; acı çekmek olsa olsa içimizde kendimize yönelik itkileri yeğinleştirir. Buna karşın, her bir sevgi davranışı —ne denli küçük olursa olsun— elimizi kolumuzu bağlayan endişeyi azaltır, bize yarını tattırır, ve korkularımızın boyunduruğunu gevşetir. Sevginin ödülü, erdemden ayrı olarak, kendi ödülü değildir. Sevginin ödülü ruhun barışıdır, ve ruhun barışı insan isteğinin ereğidir. (Harper Lee)
2 yorum:
ben de seyrettiğim filmin etkisinden dolayı, ölüm olmasaydı hayatın tadı olmazdı, diyecektim. öleceğini bilen tek varlık insan ve bu nedenle acı çeken yine insan ve de sanki ölmek istercesine bir diğer günü yaşamak için çaba sarfeden yine o: insan.
sadece ortam sıcaktı, paylaşmak istedim.
sevgilerimle.
SF
Canım Felsefeci,ben hangi nedenle acı çekerse çeksin -veya hiç çekmesin- er ya da geç bir gün her insanın, ölümü yaşamak isteyeceğini düşünüyorum..Ve sana katılıyorum; ölüm olmasaydı hayatın değerini bilemezdik ve de yaşamanın tadını alamazdık doyasıya.Böyle baktığımızda öleceğimizi bilmek bize sunulmuş bir armağandır diyebiliriz belki de.
..Öyleyse ortamın sıcaklığı seninle daha da arttı bilesin.Bunun için teşekkür ediyorum sana.Sevgilerimle.
Yorum Gönder